برخی از خاصیت‌های عسل کوهی
خواص عسل کوهی
عسل وحشی کوهی انواع مواد معدنی و آنتی‌اکسیدان‌ها را در خود دارد و جانشینِ فوق‌العاده‌ای برای سایر شیرین‌کننده‌هاست. این عسل به‌خصوص برای ورزشکاران مناسب بوده و منبع بسیار خوبی برای تأمینِ فوریِ انرژیِ بدن است.
طعمِ کره‌ایِ عسلِ کوهی به‌خوبی با چای‌های گیاهی آمیخته می‌شود. یک قاشق از عسل اصل کردستان در چای صبحانه، قند‌های طبیعی را بدون مواد افزودنی برای بدن فراهم می‌آورد.
برخی از خاصیت‌های عسل کوهی:
عسل کوهی برای سبک زندگی فعال مناسب است.
زخم‌ها و سایر بیماری‌های معده را کاهش می‌دهد.
ضد باکتری و ضد قارچ است.
به بهبود عملکرد ورزشی کمک می‌کند.
به کاهش سرفه و خارش گلو کمک می‌کند.
به تنظیم قند خون کمک می‌کند.
به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می کند.
غنی از آنتی اکسیدان‌هاست.
برای افراد بی‌اشتها و کسانی که ضعف ماهیچه و کم‌خونی دارند مناسب است.
انرژی‌بخش است و موجب تقویت بدن می‌شود.
شفابخشِ طبیعی‌ست.
ارزشِ غذاییِ بالایی دارد و حاوی مواد مغذی مثل ویتامین‌های B1، B2، B3، B5، B6، ویتامین C، کلسیوم و آمینو اسید است.
صید یا برداشت عسل کوهی
به برداشتِ عسل از کلنی‌هایِ زنبورهایِ وحشی، شکار یا صید عسل گفته می‌شود. برخی از اولین شواهد در ارتباط با صیدِ عسل وحشی به نقاشی‌های سنگیِ ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد باز می‌گردد. شکار عسل یک سنتِ اسرارآمیزِ باستانی‌ست که امروزه نیز به‌صورت آیینی در بخش‌هایی از رشته‌کوه هیمالیا و کشورهای نپال و هند انجام می‌گیرد.
عسل وحشی کوهستان کردستان در زمان‌هایی خاص از سال قابل برداشت است. برخی بر این باورند که برداشت عسل وحشی باید دو بار در سال و در پاییز و بهار انجام بگیرد.
کسانی که برداشتِ عسلِ وحشی را انجام می‌دهند باید مراقب بوده، و قبل و بعد از برداشت، تعداد کلنی‌های یک منطقه را کنترل کنند. در زمان برداشت هم نباید تمامیِ شانه عسل بریده شود، بلکه تنها بخشِ دارایِ عسل از شانه جدا و مقداری عسل برای مصرفِ کندو باقی گذاشته شود. در بسیاری از موارد، صیادانی که تمامیِ عسلِ کندو را بر می‌دارند باعث از بین رفتنِ کندو و پایین آمدنِ جمعیت زنبور در منطقه می‌شوند.
برای بازگشتنِ زنبورها به منطقه، بعضی قبایل در حاشیه هیمالیا، مناطقی را مقدس شمرده و از صید در آن‌ها خودداری می‌کنند.
لانه‌های زنبور در مناطقِ کوهستانیِ هیمالیا در سراشیب‌های دور از دسترس قرار گرفته‌اند. افراد محلی در این مناطق به‌صورت گروهی و با ابزارهایِ دست‌سازِ خود، یعنی چوب‌های بلند و نردبان‌هایی که از طناب می‌سازند، اقدام به صیدِ پرمخاطره‌ی عسلِ وحشی می‌کنند.
اگر فرد برداشت‌کننده تجربه‌ی کافی برای صید عسل را نداشته باشد، ممکن است برداشت با تخریب کندو همراه شود و به جمعیت زنبورهای یک منطقه آسیب وارد شود.
